Ήτανε κάπου ένας μικρός που φάνταζε μεγάλος
Νόμιζε ήταν ο εκλεκτός όλης της γης πρωθυπουργός
που δεν υπάρχει άλλος
Καίγανε γύρω του οι φωτιές
Μα έκοβε ραδίκια
Η γη του μέτραγε πληγές παιδιά που χάνονταν
στο χθες φορώντας σκουλαρίκια
Χρωστάω μία συγνώμη για αυτούς που δεν γεννήθηκαν ακόμη
Στην κόρη μου χρωστάω μία συγγνώμη
που θα ‘χει και για μένα να πληρώνει
Έχει χαλάσει και ο καιρός
μα εκείνον δεν τον νοιάζει
Το κλίμα βγάζει ένα ουρλιαχτό
μα αφού θα τον ψηφίσω εγώ γιατί να τον πειράζει
Χρωστάω μία συγγνώμη σε αυτόν που δεν γεννήθηκε ακόμη
Στην κόρη μου χρωστάω μία συγνώμη
που θα έχει τα δικά μου να πληρώνει
