Μάντρωσέ με στην κερκίδα,
τα ένστικτα τα άγρια
να τα βγάλω σαν λεπίδα,
να κοπώ κατάστηθα.
Κλείσε με στο καφενείο
να ματώσει το μυαλό,
να βγω έξω σαν θηρίο
για να ζήσω ή να χαθώ.
Πες μου αν φταίω μόνο εγώ, το κακό το ριζικό
πως το γέλιο μου να βρω, φταιν’ οι άλλοι όπως κι εγώ,
είχα όνειρα πολλά μα ό,τι αγάπησα πετά
σαν κοπάδι από πουλιά, φεύγει και με χαιρετά.
Στρίμωξέ με λίγο ακόμα
άνεργο, χωρίς δουλειά
και θα φάει η μούρη χώμα
μα θα βρεις κι εσύ μπελά.
Πες μου αν φταίω μόνο εγώ, το κακό το ριζικό
πως το γέλιο μου να βρω, φταιν’ οι άλλοι όπως κι εγώ,
είχα όνειρα πολλά μα ό,τι αγάπησα πετά
σαν κοπάδι από πουλιά, φεύγει και με χαιρετά.
