Ξεχνάς πετώντας μακριά
ξεθωριασμένες φάτσες
Γριές νεράιδες, κουρασμένα ξωτικά,
ζευγάρια να σαλταίρνουν απ’ τις ταράτσες.
Παράδεισοι με φώτα σβησμένα
Ιπτάμενοι μπάτσοι πάνω απ’ την πόλη
Μαθαίνεις να ζεις χωρίς εμένα
μα δεν αντέχεις το κρυφό σου ζόρι.
Φωτογραφίες χορεύουν στο κενό
Τις κυνηγάς και χάνεσαι στη νύχτα
Μυστήριες ώρες, το μπαρ αδειανό
Με σκληρά ροκ εν ρολ στριφογυρνάς στην πίστα.
Μια κόλαση με πρόσωπα βαμμένα
Άγγελοι χλωμοί, στυγνοί μισθοφόροι
Μαθαίνεις να ζεις χωρίς εμένα
μα δεν αντέχεις το κρυφό σου ζόρι.
