Μια νύχτα που βρεθήκαμ’ αγκαλιά
πως μας κοιτούσε το φεγγάρι,
το βλέπαμε χωρίς μιλιά
κι έλεγε εκείνο “τι ζευγάρι”.
Χωρίς φιλιά, περνούν οι ώρες όλο μυστήριο
και σμίγουν άφωνοι οι πόθοι
και κάνει η νύχτα το κριτήριο
για το φιλί που δεν εδόθη.
Τα χείλια δεν αλλάξανε φιλιά
μα οι ψυχές μας, στο σκοτάδι,
τις δυο καρδιές κάναν φωλιά
και χόρτασαν φιλί και χάδι.
Χωρίς μιλιά, περνούν οι ώρες όλο μυστήριο
και σμίγουν άφωνοι οι πόθοι
και κάνει η νύχτα το κριτήριο
για το φιλί που δεν εδόθη.
