Πάλι στο ίδιο το τραπέζι
αντικριστά σκαμνί σκαμνί,
ψωμί γλυκό σαν πετιμέζι
κρασί μεθύσι στο σταμνί.
Πειραιώτισσα τόσα χρόνια
χωριστά τραπέζια, χωριστά σεντόνια.
Η ζωή βρισιά και καταφρόνια
χωριστά τραπέζια, χωριστά σεντόνια.
Τι χαμπάρια να ‘βλεπα και τι χαΐρια
στις ψηλές αυλές, στα ξένα παραθύρια.
Με φαρμάκωναν με χρυσά ποτήρια
χωριστά τραπέζια, χωριστά μαρτύρια.
Πάλι στο ίδιο το τραπέζι
στην κάμαρα τη θαλασσιά,
στα δυο να κόβεις το καρβέλι
με του θεού τη μοιρασιά.
Πειραιώτισσα τόσα χρόνια
χωριστά τραπέζια, χωριστά σεντόνια.
Η ζωή βρισιά και καταφρόνια
χωριστά τραπέζια, χωριστά σεντόνια.
Τι χαμπάρια να ‘βλεπα και τι χαΐρια
στις ψηλές αυλές, στα ξένα παραθύρια.
Με φαρμάκωναν με χρυσά ποτήρια
χωριστά τραπέζια, χωριστά μαρτύρια.
