Άντρας, σαν παιδί ή πατέρας που στο τέλος της μέρας ελπίζει
Άντρας, στης γυναίκας τα μάτια περιμένει να δει αν αξίζει
Άντρας, μια φωνή στο σκοτάδι που μονάχα ένα χάδι σου θέλει
Άντρας, κυνηγός και ηγέτης, της γυναίκας ικέτης εν τέλει
Άντρας… Άντρας…
Τις μεγάλες τις νύχτες είδα νίκες και ήττες
των ονείρων τη γέννα μπροστά μου
Στρατηγός και στρατιώτης απ’ τα χρόνια της νιότης
χωρίς πάντα να σ’ έχω κοντά μου
Μα, η δική σου η νίκη είν’ εδώ, σου ανήκει
η συνέχεια είσαι του κόσμου
μα εμένα η φύση δε μπορεί να μ’ αφήσει
κι από σύμμαχος γίνετ’ εχθρός μου
Άντρας, στο καθήκον σκυφτός αβοήθητος στη μοναξιά του
Άντρας, ακροβάτης σκηνής θεατής της ζωής του θανάτου
Πες μου αν σε λένε Ευανθία ή Μυτρώ ή Μαρία
από όλου του κόσμου τα μέρη
Πες μου αν υπάρχει καμία που μπορεί να μου πει αν με ξέρει
Τις μεγάλες τις νύχτες είδα νίκες και ήττες
των ονείρων τη γέννα μπροστά μου
Στρατηγός και στρατιώτης απ’ τα χρόνια της νιότης
χωρίς πάντα να σ’ έχω κοντά μου
Μα, η δική σου η νίκη είν’ εδώ, σου ανήκει
η συνέχεια είσαι του κόσμου
μα εμένα η φύση δε μπορεί να μ’ αφήσει
κι από σύμμαχος γίνετ’ εχθρός μου
Άντρας, η σιωπή του κραυγή, μια φωτιά δυνατή που τον καίει
Άντρας, μη ρωτάτε γιατί αν τον δείτε μονάχο να κλαίει
Άντρας… Άντρας…
