Σαν τυχερό παιχνίδι,
του κόσμου μου στολίδι, κερδίζεσαι,
τη μια στον κερδισμένο,
την άλλη στο χαμένο να δίνεσαι,
ποντάρω τη ζωή μου
κι όλη τη δύναμή μου σε μια ζαριά,
μεγάλη ειρωνεία,
η ίδια αγωνία κάθε βραδιά.
Μα θα `ρθω να σε παίξω
μια νύχτα, υπνοβάτης, μια πρωτοχρονιά,
να μάθουν οι απ’ έξω
πως λιώνει ο σχοινοβάτης πάνω στα σχοινιά.
Ενέχυρο χαμένο,
ξανά, στον κερδισμένο, χρεώνεσαι,
σαν μια φωτογραφία
από πορνογραφία, λερώνεσαι,
και μένεις πάντα εικόνα
που κι αν περνούν τα χρόνια, δε χάνεσαι,
με μια ανατριχίλα,
σα ντάμα μέσ’ στα φύλλα μοιράζεσαι.
Μα θα `ρθω να σε παίξω
μια νύχτα, υπνοβάτης, μια πρωτοχρονιά,
να μάθουν οι απ’ έξω
πως λιώνει ο σχοινοβάτης πάνω στα σχοινιά,
πάνω στα σχοινιά.
