Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά
που τα χέρια μας δένουν
και τις γραμμές μας
δεν αφήνουν να σμίξουν
ίσως ποτέ τα λόγια αυτά
να μην έγραφα γιατί
φαντάζομαι θα `σουνα εδώ
Αν η ζωή που ζεις μακριά μου
είναι αγάπη μου αυτή η ζωή
που λες εσύ κανονική σου
κάθε φορά που ξεψυχάς στην αγκαλιά μου
ποια είναι η ζωή που ταξιδεύει το κορμί σου;
Πόσο ακόμα θα κυνηγάμε τις ζωές μας;
Πόσο ακόμα μέσα από τους υπολογιστές μας;
Ξέρω δεν πρέπει να μας δει κανείς
τι θα απογίνει αν το πουν
αν κάποιος μάθει μια μέρα
μα πως μπορώ να τα σκεφτώ όλα αυτά
όταν η ζέστη αυτή μες στο δωμάτιο γυρνάει
Αν η ζωή που ζεις μακριά μου
είναι αγάπη μου αυτή η ζωή
που λες εσύ κανονική σου
τότε γυμνή όταν ξεψυχάω στην αγκαλιά σου
ποια είναι η ζωή που ταξιδεύει το κορμί σου;
Πόσο ακόμα θα κυνηγάμε τις ζωές μας;
Πόσο ακόμα μέσα από τους υπολογιστές μας;
