Ζαχαροζυμωμένη μου κι όμορφο γιασεμί μου
κι ανθέ μου φεγγαρόλουστε να σ’ έβαζα στ’αυτί μου
Κόκκινο μήλο τση μηλιάς πράσινης δάφνης φύλλο
κι άσπρο κερί τσ’ Ανάστασης και θάμπωσες τον ήλιο
Παρασκευολουσμένη μου και Σαββατοστεγνώστρα
Κυριακοστολισμένη μου για πρόβαλε στην πόρτα
Βιόλα απού τσι καλύτερες βίτσα κυπαρισσένια
εσύ μου τα ’κανες ψαρά μαλλιά μουστάκια γένια
Είδα την και λιγώθηκα και ακούμπησα στον τράχο
δεν ήρθε η σκιά να με ειδή να με ρωτήξει ’ντα ’χω
