Μες στις ζεστές νύχτες του Αυγούστου,
το φως στο δρόμο οπλίζεται
και η ψυχή μου αδειάζει.
Το σώμα μου ερεθίζεται,
το σπίτι ξεθωριάζει.
Μες στις ζεστές νύχτες του Αυγούστου,
το φως στο δρόμο οπλίζεται
και η ψυχή μου αδειάζει.
Το σώμα μου ερεθίζεται,
το σπίτι ξεθωριάζει.
Κι εκείνη, κι εκείνη,
φωτεινή γραφή στο αντικρυνό παράθυρο,
με τα γυμνά της στήθια.
Και τούτ’ η μέρα χάθηκε,
δε βρέθηκε η αλήθεια.
