Σ’ είδα να κλαις καρδιά μου, σ’ είδα να κλαις
μέσα στους άδειους δρόμους σ’ είδα να λες,
δεν είν’ αυτό ο κόσμος, αχ δεν μπορεί
να ‘ναι συνέχεια νύχτα, λύπη, φόβος κι οργή.
Ζωή μου, ζωή μου που αργείς,
στα κρυφά που αιμοραγείς.
Ζωή μου, ζωή μου να χαρείς,
άλλο μη με τιμωρείς.
Τις φωτιές σβήσε,
τα δεσμά λύσε,
τις πληγές ντύσε,
ζωή μου, ζωή μου μην αργείς.
Δε φταις εσύ καρδιά μου, δε φταις εσύ,
φταίει η λειψή σου ελπίδα, η άδεια ζωή,
που όταν πονάς γκρεμίζεις κι όλα τα καις,
που βλέπεις στα όνειρά σου μονάχα φυλακές.
