Ζωή στα κατσικομούλαρά μας
πέθανε ο Θύμιος, συμφορά μας.
Μας άφησε για το δειλινό
εκατόν δώδεκα χρονώ.
Και είπεν ο Θύμιος πριν να σβήσει
ξέρετε γιατί είχα τόσο ζήσει.
Βοτάνια είχα μαγικά
ωρέ παιδιά μ’ τα θηλυκά
Και όταν γινόταν η κηδεία
και ήρθανε γυναίκες κουστωδία
Λεν πως ο Θύμιος δηλαδή
τις άνοιξε το ματ’ να ιδεί.
