Πήρα το δρόμο το σωστό,
πήρα το λάθος δρόμο
κι έχω ευτυχία στην καρδιά
κι έχω καρδιά από πέτρα.
Πικρή λαλιά, λόγια γλυκά,
μέτρα Θεέ μου τα έμορφα
και τ’ άσχημά μου μέτρα.
Τα χρόνια αυτά που πέρασαν
με ‘κάναν ξεχασιάρη
και δε θυμούμαι τις στιγμές
και κάνε μου τη χάρη.
Άδειασε όλη τη ζωή
πάνω στη ζυγαριά σου
κι άμα θα γείρει στο κακό
συγχώρεσέ με τον θνητό
που `χασα τόσο χρόνο,
να κάνω δίκιο τ’ άδικο
και τη χαρά μου πόνο
