Από του Νέστου τα νερά σαν πέρασα και πήγα
Λησμόνησα πάρα πολλά αδέρφια και αγρίμια
Κι από την σκέψη μου ξανά γλυκάνισος και μέλι
Λίγο λακέρδα και ελιά τίποτα πια δεν μένει
Αχ το τσίπουρο ζητάω τα φαρμάκια να ξεχνάω
Κι ώσπου να το ξανά πιω, αχ τρελαίνεται η ψυχή μου,
δεν αντέχει το κορμί μου
Λύσσα η αντζούγια η δροσερή λύσσα το σαγανάκι
Σαν της ζωής μου το σκυλί τη ζεστασιά να ψάχνει
Κι ως του Ευφράτη την πηγή βρε του τσαμπιού καζάνι
Τρέχει μια στάλα δροσερή πετάω ως το νταβάνι
Αχ το τσίπουρο ζητάω τα φαρμάκια να ξεχνάω
Κι ώσπου να το ξανά πιω, αχ τρελαίνεται η ψυχή μου,
δεν αντέχει το κορμί μου.
