Άδειες μέρες, άδειες νύχτες,
άχρωμες κι ανέραστες,
δείχνουν στο μηδέν οι δείχτες
ώρες αξεπέραστες.
Όλα τα δικά σου με πονάνε
κι όπου πάω με ακολουθάνε
σαν σκιές αθέατες.
Ένα ψέμα η ζωή μου, ένα ψέμα,
κι η δική σου απουσία με πονά.
Ένα βήμα η ζωή μου απ’ το τέρμα
κι η καρδιά μου σταματάει να χτυπά.
Άδειες μέρες, άδειες νύχτες
και οι φλέβες καίγονται.
Όλο ψάχνω για ελπίδες
μα ποτέ δεν έρχονται.
Πλάι το γυαλί και το σεντόνι,
δίκοπο μαχαίρι και αγχόνη
στο μυαλό μου φαίνονται.
Ένα ψέμα η ζωή μου, ένα ψέμα,
κι η δική σου απουσία με πονά.
Ένα βήμα η ζωή μου απ’ το τέρμα
κι η καρδιά μου σταματάει να χτυπά.
