Λένε, όταν μι’ αγάπη τελειώνει
χωρίζουν οι δρόμοι,
μάτια που δε βλέπονται, λένε,
πως λησμονιούνται.
Αδύνατον, το βρίσκω αδύνατον,
εγώ εσένανε να σε ξεχάσω,
αδύνατον, είναι αδύνατον,
απ’ τη ζωή μου εγώ να σε ξεγράψω.
Η δική μου η αγάπη για σένα δε σβήνει,
ζωντανή στην καρδιά μου η φλόγα θα μείνει,
δεν μπορώ να τη σβήσω μα ούτε και θέλω,
κι ας με λεν επιπόλαιο και κολλημένο.
Δεν μπορώ σε κανέναν να πω
πως σε σκέφτομαι ακόμα,
“εκεί είσαι ακόμα;” μου λένε,
“επιτέλους ξεκόλλα”.
Αδύνατον, το βρίσκω αδύνατον,
εγώ εσένανε να σε ξεχάσω,
αδύνατον, είναι αδύνατον,
απ’ τη ζωή μου εγώ να σε ξεγράψω.
Η δική μου η αγάπη για σένα δε σβήνει,
ζωντανή στην καρδιά μου η φλόγα θα μείνει,
δεν μπορώ να τη σβήσω μα ούτε και θέλω,
κι ας με λεν επιπόλαιο και κολλημένο.
