Πόσο μου φαίνονται μεγάλες
οι μέρες που η σκιά σου λείπει
μακραίνει ο χρόνος με τη λύπη
Ακούω βήματα στις σκάλες
φέρνουνε κάποιο γράμμα κι όμως
για άλλον ήρθε ο ταχυδρόμος
Αφού δεν ήταν να γυρίσεις
γιατί δε μου ’πες να το ξέρω
τον χωρισμό θα τον μπορούσα
μα την ψευτιά δεν υποφέρω
Έξω λιοπύρι και κρυώνω
μου λείπει τόσο το κορμί σου
αχ πήρες την άνοιξη μαζί σου
Κοιτάζω τα παιδιά στο δρόμο
τόσο γλυκά κι ευτυχισμένα
Χριστέ ποτέ μη μεγαλώσουν
αν είναι να μοιάσουνε σε μένα
Αφού δεν ήταν να γυρίσεις
γιατί δε μου ’πες να το ξέρω
τον χωρισμό θα τον μπορούσα
μα την ψευτιά δεν υποφέρω
