Αφροδίτη, δώσε να νιώσω τη χαρά της αγάπης
κι όχι, κι όχι την τρέλα της
ούτε το, ούτε το άγριο πάθος, Αφροδίτη.
Μες στο σπίτι, να `χω τη στέγη για ουρανό
κι η αγκαλιά μου να `ναι, να `ναι το άντρο μου
τ’ απάνε-, τ’ απάνεμο λιμάνι, Αφροδίτη.
Στην καρδιά μου του έρωτα δώσε τα φτερά, Αφροδίτη
κι από, κι από τα βέλη του γλίτωσέ με
γλίτωσέ με απ’ τα φαρμάκια, Αφροδίτη.
