Μη με ρωτάς καρδούλα μου, να σου πω της ζωής μας τα’ανείπωτα
είν’ ο δικός μας έρωτας μια φωτιά που δε σβήνει με τίποτα
Λόγια πικρά μας πόνεσαν κι όχι μονάχα μια φορά,
χίλια καρφιά μας κάρφωσαν ανθρώπων χέρια στη καρδιά
Κόσμος είναι και άνθρωποι όσοι μας πολεμάνε,
με καημούς και με βάσανα και μισούν κι αγαπάνε
Κι αν μας κλείνουν τη πόρτα τους μη λυγίζεις, προχώρα
βρες καρδιά και συγχώρα τους, αγαπιώμαστε τώρα
Μη με κοιτάς καρδούλα μου με τα μάτια γεμάτα παράπονο
να μας φυλά καρδούλα μου απ’ το ψεύτη ο Θεός κι απ’ τον άπονο
Ρίχνουν φωτιά στον δρόμο μας για να μας κάψουν τη χαρά
και κεραυνούς στο ώμο μας να μας τσακίσουν τα φτερά
