Πάρε εσύ τη χρυσή γλάστρα γύρω απ’ την τρέλα
και τις νύχτες φόρεσέ την γυμνή,
βγες γυμνή σε χορό στο κορμί μου και γέλα
δεν μπορώ πια ν’ αντέξω προβατάκια αγάπης κυκλοθυμικά
δεν μπορώ σε πρεβάζια λευκά,
με πληγώνει η αγκαλιά της παρθένας που λιώνει.
Πες “ναι”, πες να σ’ αρπάξω στο δικό μου αίμα
βάζω μια κραυγή κι ένα μαχαίρι.
Πες “ναι” στην καταιγίδα που τις νύχτες
μας τ’ αλλάζει σε παγίδες ηδονής.
Πες “ναι” γιατί η αγάπη που το βλέμμα μας
τ’ αλλάζει σε παγίδα ηδονής, πες “ναι”.
Πάρε εσύ τη βροχή της πλημμύρας
που πνίγει και τις νύχτες μούσκεψέ με μ’ αυτήν,
βγες γυμνή στο υγρό μου κορμί για κυνήγι
με σκυλιά και γεράκια θέριζέ μου ηδονές κι άγρια μυστικά,
δεν μπορώ σε κρεβάτια λευκά.
