Γιατί δε γελάς πια μαζί μου
γιατί σιωπηλή περπατάς;
Και τι ήταν εκείνο το σκοτεινό βλέμμα
που μου έριξες φως μου,
έδειχνες να πονάς.
Γιατί δε με παίρνεις τα βράδια,
το χέρι μου διώχνεις μακριά.
Όλα τ’αντέχω και το να μη σε έχω
μα πεθαίνω καρδιά μου για μένα όταν πονάς.
Έμεινα ο ίδιος μικρή μου,
εσύ άλλαξες, ξέρω πως είναι αυτά,
μα θα ’δινα και τη ζωή μου
για να μην πονέσεις ποτέ ξανά.
Θέλεις να φύγεις το ξέρω,
μη σκέφτεσαι εμένα χαζό.
Δεν είσαι φτιαγμένη για αιώνια ρομάντζα,
είσαι όπως είσαι κι έτσι σε αγαπώ.
Έμεινα ο ίδιος μικρή μου
εσύ άλλαξες, ξέρω πως είναι αυτά,
μα θα ’δινα και τη ζωή μου
για να μην πονέσεις ποτέ ξανά.
Κοίτα μπροστά σου τα όνειρά σου, κυνήγησέ τα
στο δρόμο όλα είναι ανοιχτά
κι άμα φοβάσαι θα ’μαι ένα φίλος να σε προσέχει,
η πιο ζεστή αγκαλιά.
Δεν είσαι φτιαγμένη για αιώνια ρομάντζα,
είσαι όπως είσαι κι έτσι σε αγαπώ.
Έμεινα ο ίδιος μικρή μου,
εσύ άλλαξες, ξέρω πως είναι αυτά,
μα θα ’δινα και τη ζωή μου
για να μην πονέσεις ποτέ ξανά.
