Είμαι αιχμάλωτος ενός ονείρου,
δυο ματιών που ‘χουν το χρώμα του απείρου.
Είμαι αιχμάλωτος μιας χίμαιρας θείας,
μιας ελπίδας εξαισίας.
Ζω σε κόσμους που η ανθρώπινη σκέψη
δεν κατόρθωσε ποτέ να ταξιδέψει.
Κει που ανθεί της χαράς το λουλούδι
και αντηχεί της αγάπης τραγούδι.
Είμαι αιχμάλωτος μα ευτυχισμένος
στης καρδιάς της τον πύργο κλεισμένος.
Στων γαλάζιων ματιών της τα βάθη,
κει που η σκέψη μου μπήκε και εχάθη.
Πάντα αιχμάλωτος ας μείνω Θεέ μου
των ματιών της μια ολόκληρη ζωή
μακριά της να μη φύγω ποτέ μου
ως να σβήσει η στερνή μου πνοή.
