Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
και περιμένεις να’ ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
Και περιμένεις να’ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Μια πέτρα σφηνωμένη στο στέρνο
και εγώ συνέχεια μηνύματα στέλνω
αν τα λαμβάνεις καλώς τότε μένω
αν δε γουστάρεις χαιρετίσματα φεύγω.
Είναι η τελευταία λέξη, πριν από τ’ αντίο
πριν να σε βγάλουν, καρδιά μου έξω στο κρύο
η ώρα δύο πήγε δύο και τα μάτια μου κλείνουν
οι δυνάμεις μου απόψε μοιάζουν να μ’ αφήνουν.
Mες στη σιωπή σε αφουγκράζομαι(ναι)
καρδιά μου μείνε χτύπα κι άλλο σε χρειάζομαι
και αναγκάζομαι να πω, ναι, για πρώτη φορά
όσα δεν έχω πει πότε μου μα ποτέ μου ξανά
και γράφω, ένα γράμμα πριν να φύγω μακριά
πριν το αντίο πριν κρυφτώ πριν να γίνω σκιά
κρυμμένος στις σελίδες που `χει γράψει το στυλό
μέσα στο ψέμα που γεννάει το μυαλό
ψέμα ήρθες και απόψε
καρδιά μου κάθε κακό τώρα διώξε
όσο υπάρχουν άνθρωποι φοβάμαι
και προτιμάω μακριά πάντα να `μαι
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
και περιμένεις να’ ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
Και περιμένεις να’ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Μια πέτρα σφηνωμένη στο στέρνο
και εγώ συνέχεια μηνύματα στέλνω
αν τα λαμβάνεις καλώς τότε μένω
αν δε γουστάρεις χαιρετίσματα φεύγω
Βαστάω γερά, βλέπω μπροστά
γυρνώ την πλάτη στ’ άσχημα
τα λογικά μου έχασα και το Θεό χρειάστηκα
πολύ για σένα νοιάστηκα, μου λες πως βιάστηκα
κοιτά πολύ κουράστηκα λόγια κρυφά μοιράστηκα
αφού με θέλεις πολύ γιατί το κάνεις γιατί
κάνω πάντα υπομονή
είναι η δική μου επιλογή μόνο μιλάω στη καρδιά,
μόνο χαρίζω αγκαλιά
μόνος και πάλι έμεινα μα μη το πείτε πουθενά
πολύ μπερδεύω το μυαλό μου με πράγματα άγνωστα
φοβάμαι και φοβάσαι μα προχωράμε σωστά
σφίξε μου το χέρι, χαμογέλα ξανά
πλέον τα πάντα φαντάζουνε μαγικά
το πριν και το μετά
πως καταντήσαμε πια
θέλω να μάθω ποιο το τέλος πριν να είναι αργά
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
και περιμένεις να’ ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
Και περιμένεις να’ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Μια πέτρα σφηνωμένη στο στέρνο
και εγώ συνέχεια μηνύματα στέλνω
αν τα λαμβάνεις καλώς τότε μένω
αν δε γουστάρεις χαιρετίσματα φεύγω
