Με αδίκησες μα νιώθω,
τον ανίκητο μου πόθο να με κυβερνά
Αντιστάθηκα για λίγο,
Είπα ακόμα πως θα φύγω
Ψέμα που πονά ..
Όσο εσύ με εγκαταλείπεις,
τόσο πιο βαθιά μου λείπεις
τόσο σε ποθώ..
Τόσο πιο πολύ επιμένω,
την κορφή σου να ανεβαίνω,
Να σε συναντώ…
Αααααααα…..
Άκρη του γκρεμού σου να ‘μαι
Να πετώ να μη φοβάμαι
και ούτε που θα σε ρωτώ που πάμε
Άκρη του γκρεμού σου να ‘μαι
τα φτερά μας να ακουμπάμε,
και ούτε που θα σε ρωτώ που πάμε ..
Πάμε ….
Με αδίκησες μα νιώθω, τον ανίκητό μου πόθο να με κυβερνά
Αντιστάθηκα για λίγο, είπα ακόμα πως θα φύγω
Ψέμα που πονά ..
Δες με αφήνομαι στο χρόνο
δες με ακόμα πώς γλιτώνω, μέσα στη φωτιά
Φταίει που σε συνηθίζω,
και που δεν υπολογίζω τι θα πει καρδιά..
Αααααααα…..
Άκρη του γκρεμού σου να ‘μαι
Να πετώ να μη φοβάμαι
και ούτε που θα σε ρωτώ που πάμε
Άκρη του γκρεμού σου να ‘μαι
τα φτερά μας να ακουμπάμε,
και ούτε που θα σε ρωτώ που πάμε ..
Πάμε ….
