Ήταν στη γη μια ακρογιαλιά,
μόνο με γυμνά μάτια θα τη δεις.
Με τα γυμνά του ήλιου τα γυαλιά
μια ακρογιαλιά πάνω της εμείς.
Κι ήταν μια χαρά, μια τρελή χαρά
για μας.
Μες στην τόση γύμνια
ούτε μια ενοχή,
μόνο γυμνή μια τρελή χαρά.
Κάπου στης γης τ’ άλλο το πλευρό
περπατούσα εγώ άκρη μιας γραμμής.
ήμουν εγώ σε άμμο και νερό
μ’ ανοιχτό φτερό μέσα να κρυφτείς.
Κι ήταν μια χαρά, μια τρελή χαρά
για μας.
Μες στην τόση γύμνια
ούτε μια ενοχή,
μόνο γυμνή μια τρελή χαρά.
Έτσι γυμνοί είμασταν εμείς
ψέμα αν το πεις, θα ξανασυμβεί
