Δε με φτάνουν τα φώτα του δρόμου
είμαι πλάι σου αμίλητος πια
σαν φαντάρος που στέκει επ’ ώμου.
Οι πολύχρωμες νότες σου φύγαν
δεν ξεχνώ τα μαβιά σου φιλιά
και τις όμορφες πόρτες που ανοίγαν.
Αλλάζεις το νιώθω αλλάζεις
μ’ αυτό που ποθούσα δε μοιάζεις.
Αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις,
ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις.
Το τσιγάρο στα χέρια μου σβήνει
και οι ώρες που φεύγουν αργά
είναι κάτι σαν φως που μ’ αφήνει.
Ζωγραφίζω λοιπόν τ’ άρωμά σου
με στιχάκια με λόγια φτηνά
κι ένα ψέμα με δένει κοντά σου.
Αλλάζεις το νιώθω αλλάζεις
μ’ αυτό που ποθούσα δε μοιάζεις.
Αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις,
ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις.
