Μου είπαν πως πολύ μακριά
ο χρόνος κύλαγε μπροστά
κι εγώ κάτι ν’ αγγίξω προσπαθώ.
Ακούω στο βάθος μια φωνή
κι η μόνη ελπίδα να `σαι εσύ
σαν χάδι να μου πεις το Αλληλούια.
Αλληλούια …
Χρυσό τ’ αγκάθι στην πληγή
η μνήμη μας αιμοραγεί
το θαύμα θα πιστέψω αν μου πεις.
Μα εσύ ποθείς τη λησμονιά
και σαν το λόγο του φονιά
στα χείλη σου κυλάει το Αλληλούια.
Αλληλούια …
Μελάνι ρίχνω στο χαρτί
και μουτζουρώνω μια αφορμή
μ’ αλήθεια, την αιτία μου ζητώ.
Κι εσύ σταμάτησες να φταις
ξημέρωσε χωρίς να λες
εκείνο το σπασμένο Αλληλούια.
Αλληλούια …
Στον κόσμο κάνω τη σκληρή
μα ο θάνατος ένα σκαλί
και χάρτινη σημαία ό,τι αγαπάω.
Ποτέ δε βρήκα το σωστό
ούτε μισώ, ούτε αγαπώ
σε ποιον θεό να πω το Αλληλούια.
