Άλλοι τα σπάνε απ’ το βράδυ ως το πρωί
και άλλοι άτυχοι πληρώνουν τα σπασμένα
Σ’ άλλους χαρίζει λίγα κρίνα η ζωή
κι’ εμείς ποτίζουμε λουλούδια μαραμένα
Αυτό το δράμα πως το λες εσύ ζωή
αυτή τη πίκρα πως τη λες εσύ αγάπη
Όλη τη νύχτα να σου λένε το πρωί
και να μη βλέπουνε στα μάτια σου το δάκρυ
Άλλοι γεννιούνται σε σεντόνια ακριβά
κι’ άλλοι πεθαίνουνε στο κρύο δίχως ρούχα
Λες κι είν’ οι άνθρωποι οικόπεδα μικρά
άλλα φτηνά κι άλλα πολύ προνομιούχα
