Βράδυ βροχερό και δίχως άστρα
μάρανε η θλίψη την καρδιά
έλα μες στ’ αμάξι ξελογιάστρα
πάμ’ οι δυο μας κάπου μακριά
Οι ψιχάλες θα χτυπούν στο τζάμι
τ’ άλογα θα στρίψουνε λοξά
πάλι ο πόθος θα μας αποκάμει
και θα πούμε αργά στον αμαξά
Αμαξά τράβα μπρος μες στη μπόρα
δεν με νοιάζει κι αν πέφτει βροχή
η καρδιά μας μεθά τέτοια ώρα
που για τρέλες διψά η ψυχή
Αμαξά μην κρατάς χαλινάρι
ασ’ τ’ αμάξι να τραβά σιγαλά
για τα όνειρα ο νους θα σαλπάρει
καθώς πέταλ’ ακούς απαλά
