Των μοναχών ο αμανές
σαν την ηχώ στο αχανές
στόρια κλειστά λοξές ματιές
κι αυτοί περνούν εφτά φωτιές
Ένα ποτήρι κι άλλα δυο
ζωές κι αγάπες ρημαδιό
μπατάρουνε τα λόγια τους
και σπάνε τα ρολόγια τους
Είν’ τα τραγούδια μας λειψά
βλέπει ποτάμια όποιος διψά
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
Γεια και χαρά μας βρε ντουνιά
για μας ο μήνας πάντα εννιά
οι ρόλοι μοιραστήκανε
και τα θεριά πιαστήκανε
Δεν είν’ ο κόσμος φυλακή
μια ζωγραφιά είναι ζωντανή
κι η πιο μεγάλη ώρα μας
είναι στην κατηφόρα μας
Είν’ τα τραγούδια μας λειψά
βλέπει ποτάμια όποιος διψά
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
