Αμαρτωλό κορμί και άρρωστο μυαλό
θύμωσαν οι θεοί για τον έρωτα που ζω
Αμαρτωλό μου δάκρυ, πάθος δυνατό
θα τη βρω την άκρη γιατί σ’ έχω άχτι
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ
Μάτι δε σε πιάνει, όλα τα ‘χεις κάνει
βλέπω άπειρα τρελά στο φλιτζάνι
Της ζωής μου αλάνι μ’ έχεις ξετρελάνει
η ψυχή μου τελικά τρέχει και δε φτάνει
Κόσμο δεν αλλάζεις, δηλητήριο στάζεις
ρίχνεις άκυρα συχνά και δικάζεις
Βλέμματα μοιράζεις, τα νερά ταράζεις
μα στο τέλος τυπικά, τυπικά όλους τους αδειάζεις
