Ίδιες φάτσες, ίδια λάθη, ίδια “θέλω”,
να παλεύω να μη δείξω πως σε θέλω,
πώς ν’ αντέξω, όλα έξω, μοιάζουν ίδια,
κι οι ρυτίδες δε χωρούν σε δαχτυλίδια.
Άδειες λέξεις, άδεια μάτια, άδεια τραίνα,
σ’ ένα τούνελ η ψυχή μου, δίχως φρένα,
είναι χώμα, ένα σώμα μακριά σου
και το λάθος, είναι κύμα στη στεριά σου.
Αμφιβάλλω αν θα πάμε καλά,
αναβάλλω το “μετά” για μετά,
αμφιβάλλω, αν και ξέρω πως τελειώσαμε ήδη,
αμφιβάλλω αν θα γίνω καλά,
κάτι άλλο η ψυχή μου ζητά,
τι συμβαίνει κι όλοι οι έρωτες έγιναν ίδιοι.
Κάποια λόγια, χαρακτήρα δεν αλλάζουν
και δε θέλω άλλο πια να με κουράζουν,
σημασία είχα δώσει στην ψυχή σου
κι η ζωή μου, κυνηγούσε την πηγή σου.
Αμφιβάλλω αν θα πάμε καλά,
αναβάλλω το “μετά” για μετά,
αμφιβάλλω, αν και ξέρω πως τελειώσαμε ήδη,
αμφιβάλλω αν θα γίνω καλά,
κάτι άλλο η ψυχή μου ζητά,
τι συμβαίνει κι όλοι οι έρωτες έγιναν ίδιοι
