Αφόρητες στιγμές και άδικες μαζί μου
οι ώρες πέρασαν κι αυτές που μ’ έλεγες ζωή μου
σ’ ένα λεπτό σκοινί επάνω περπατάω
μπορεί να σκοτωθώ και όμως σου γελάω
Αν δεν υπήρχες θα ’μουνα
μία σταγόνα στη βροχή
Αν δεν υπήρχες θα ’μουνα
μια μέρα δίχως το πρωί
Αν δεν υπήρχες θα ’νιωθα
τόσο ασήμαντη εγώ
Αν δεν υπήρχες θα ’μουνα
φεγγάρι δίχως ουρανό
Αφόρητες στιγμές αφόρητη η σιωπή σου
μα πες μου τι να πεις μπροστά στην ενοχή σου
τα κόκκινα φιλιά γεμίσανε με σκόνη
μ’ αυτό που ζούμε εμείς δε θέλω να τελειώνει
Αν δεν υπήρχες θα ’μουνα
μία σταγόνα στη βροχή
Αν δεν υπήρχες θα ’μουνα
μια μέρα δίχως το πρωί
Αν δεν υπήρχες θα ’νιωθα
τόσο ασήμαντη εγώ
Αν δεν υπήρχες θα ’μουνα
φεγγάρι δίχως ουρανό
