Αν ήξερα πόσο είσαστε γελοίοι
Μες στη βλακεία που σας περικλείει,
ανέτως θα σας έπιανα τον κώλο
και θα `χα πέντε Τράπεζες και στόλο.
Αν ήξερα πως γλείφετε κρετίνοι
Τ’ αφεντικά, τις βίζιτες, τα κτήνη
Θα κέρδιζα μιας δυναστείας φαύλης
Τους πύργους τα σαλέ και τις επαύλεις.
Αν ήξερα όσα ξέρω διεφθαρμένοι
Θα πάταγα πάνω στα πτώματά σας
Νταβάς αυθεντικός ξάπλας και μάσας
Θα ζούσα μια ζωή ευτυχισμένη.
Αν ήξερα πως τρέφεστε απ’ τα μίση
Εκλιπαρώντας κάποιον να σας φτύσει
Για κρόουλ θα σας πέταγα στο βόθρο
Να δέεστε για μένανε στον όρθρο.
Αν ήξερα παράσιτα της βρόμας,
Πως δίκαιο είναι μόνο της κονόμας,
Τη λιμασμένη φονική σας μούρλα
Θα σκόρπιζα για λίπασμα στα βούρλα.
