Απόψε η νύχτα μοιάζει σπίρτο που ξυπνά
κι εγώ μια φλόγα που απ’ τη μοίρα μου απέχω.
Λείπεις και μοιάζουν όλα μέσα μου αδειανά.
Μα να το ξέρεις πως για σένα ακόμα αντέχω.
Απόψε η νύχτα μοιάζει εικόνα τραγική.
Δεν είσαι εδώ, μα σου τ’ ορκίζομαι σε βλέπω.
Στην τρέλα αφήνομαι, κόντρα στη λογική.
Έτσι να ζήσω μοναχά μου επιτρέπω.
Και προσπαθώ
να βρω τον τρόπο απ’ τ’ αδιέξοδο να βγω κι όλες τις γέφυρες του κόσμου να
ενώσω.
Το μακριά κοντά να κάνω στο λεπτό,
μήπως και πάλι απ’ την αρχή σε ανταμώσω.
Σε κάποια δυνατή που ζήσαμε στιγμή,
σε κάποιο όνειρο που χτίσαμε τα βράδια, σε μια του πόθου μας καυτή διαδρομή
και στων φιλιών μας τα πιο γνώριμα σημάδια.
Να σ’ αποφύγω το προσπάθησα πολύ.
Έγινα ξένος και φυγάς για το καλό μου.
Μα την καρδιά μου την κατάντησα γυαλί.
Τώρα πληρώνω ακριβά το σ’ αγαπώ μου.
Και προσπαθώ
να βρω τον τρόπο απ’ τ’ αδιέξοδο να βγω κι όλες τις γέφυρες του κόσμου να
ενώσω.
Το μακριά κοντά να κάνω στο λεπτό,
μήπως και πάλι απ’ την αρχή σε ανταμώσω.
Σε κάποια δυνατή που ζήσαμε στιγμή,
σε κάποιο όνειρο που χτίσαμε τα βράδια, σε μια του πόθου μας καυτή διαδρομή
και στων φιλιών μας τα πιο γνώριμα σημάδια.
Αν μ’ αγαπάς,
αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αποφεύγεις άλλο, μη
αυτή τη νύχτα που φοβάμαι τα σκοτάδια.
