Αν σε προδώσουνε οι θαυμαστές σου
κι αν σε πετάξουνε μες στα στενά,
γερασμένη, τσακισμένη,
έλα σπίτι μου ξανά.
Εσύ γεννήθηκες για να με καταστρέφεις
κι εγώ να κλείνω τις δίκες σου τις πληγές,
μα αν πονέσεις κι αν δακρύσεις
έλα σπίτι μου αν θες.
Όταν ασπρίσουνε πια τα μαλλιά σου
και όλοι πάψουνε να σ’ αγαπούν,
τότε πια τα βάσανα σου
δίπλα μου στοργή θα βρουν.
Εσύ γεννήθηκες για να με καταστρέφεις
κι εγώ να κλείνω τις δίκες σου τις πληγές,
μα αν πονέσεις κι αν δακρύσεις
έλα σπίτι μου αν θες.
