Η νύχτα πονά και μακραίνει
Δε θα `ρθεις
Κοιτάζω ξανά τη ζωή μου
Δε θα `ρθεις
Τη μορφή σου κρατάω βαθιά στην ψυχή μου
Μιλάω μαζί σου, σε νιώθω
ακόμα κι αν δεν είσαι εδώ
Αν θα ’ρθείς,
θα ξαναζήσω
Στη μοναξιά μου δεν αντέχω, μην αργείς
Μέχρι χθες, η ζωή μου ήταν άδεια
Τώρα ξέρω, περιμένω, περιμένω
ας κρατήσει μια ζωή
Κι αν κάποιες φωτιές με ζέσταναν
μια στιγμή
κι αν κάποια κενά μου γέμισαν,
δεν αρκεί
Η ανάσα σου ακόμα χαϊδεύει τ’ αφτί μου
Μιλάει για φεγγάρια γι’ ατέλειωτα βράδια,
με ήχους μαγικούς.
