Ανακαλύψαμε κάτι παλιό
πόρτα Παράδεισου
φιδιού το δέρμα
Κανάτι πήλινο σε καπηλειό
κι ένα παράθυρο
να πέφτει γέρμα
Το χέρι πήγαινε, σιγά στο στόμα
μ’ ένα άδειο κύπελλο παλιό κρασί
Ποιος ξέρει άραγε, ποιοι ζουν ακόμα…
Μεθούσε ο θάνατος μεθάς κι εσύ
Ποτάμι κίτρινο σκίνο βαρύ
χλωμό τριαντάφυλλο
σε ξένο φράχτη
ποια γνώμη του `λεγε να προχωρεί
αυτός που ανάσαινε
πριν γίνει στάχτη
