Είχε πανσέληνο και ακόμα το θυμάμαι
όλα μου πήγαιναν στραβά από το πρωί,
ένα προαίσθημα κακό με τυραννούσε
και δεν μπορούσε από την σκέψη μου να βγει
Μπήκα στο σπίτι και όταν άναψα τα φώτα
είδα πως ήταν η διαίσθηση σωστή
με ένα χαρτάκι στο τραπέζι μου ζητούσες
να σε ξεχάσω και να αρχίσω απ’ την αρχή.
Ανάποδο φεγγάρι από το τζάμι
σε κοιτάζω και σε βρίζω
τελειώνει η νύχτα μα ακόμα εγώ ελπίζω
πως το αμάξι του θα ακούσω να φρενάρει.
Ανάποδο φεγγάρι
όρκο σου δίνω στο τσιγάρο που καπνίζω
στις αναμνήσεις και στα γράμματα που σκίζω
πως θα γυρίσει και αγκαλιά του θα με πάρει.
Έχει πανσέληνο απόψε και θυμάμαι
πόσα φεγγάρια ξενυχτήσαμε μαζί
μα όπως φαίνεται δεν έχει σημασία
δες τι απέμεινε απ’ όσα είχαμε δει.
Μπήκα στο σπίτι και όταν άναψα τα φώτα
είδα πως ήταν η διαίσθηση σωστή
με ένα χαρτάκι στο τραπέζι μου ζητούσες
να σε ξεχάσω και να αρχίσω απ’ την αρχή.
Ανάποδο φεγγάρι από το τζάμι
σε κοιτάζω και σε βρίζω
τελειώνει η νύχτα μα ακόμα εγώ ελπίζω
πως το αμάξι του θα ακούσω να φρενάρει.
Ανάποδο φεγγάρι
όρκο σου δίνω στο τσιγάρο που καπνίζω
στις αναμνήσεις και στα γράμματα που σκίζω
πως θα γυρίσει και αγκαλιά του θα με πάρει.
Ανάποδο φεγγάρι από το τζάμι
σε κοιτάζω και σε βρίζω
τελειώνει η νύχτα μα ακόμα εγώ ελπίζω
πως το αμάξι του θα ακούσω να φρενάρει.
Ανάποδο φεγγάρι
όρκο σου δίνω στο τσιγάρο που καπνίζω
στις αναμνήσεις και στα γράμματα που σκίζω
πως θα γυρίσει και αγκαλιά του θα με πάρει.
