Στα χαμένα μονοπάτια τς ψυχής μου βαδίζω
στ’ ανεκπλήρωτα όνειρά μου πάλι πίσω γυρίζω
κι όλ’ αυτά μοιάζουν ταξίδι που χάνω και πάει
πληγή που δεν κλείνει και συνέχεια πονάει
μ’ έναν ήχο που στ’ αυτιά μου ακόμη σφυρίζει
και ξανά η αναζήτηση μέσα μου αρχίζει
και νιώθω τόσο αδύναμος και τόσο φοβάμαι
που οι τύψεις μ’ έχουν κάνει πια να μη θυμάμαι
κι έτσι παλεύω για εκείνα που νιώθω χαμένα
λες και έχω κάτι πάλι ν’ αποδείξω σε μένα
κι όλ’ αυτά που στη ζωή μου βρεθήκαν
ν’ αναρωτιέμαι τώρα πού `ναι και γιατί χαθήκαν
Στα χαμένα μονοπάτια το μυαλό μου γυρίζει
και ξανά η αναζήτηση μέσα μου αρχίζει
Στα χαμένα μονοπάτια το μυαλό μου γυρίζει
και ξανά η αναζήτηση μέσα μου αρχίζει
Και στο ταξίδι της ψυχής μου πάντα πρώτη θέση
όλα εκείνα που αρκετές φορές μ’ έχουν πονέσει
παλιές ξεθωριασμένες εικόνες
τραγούδια στη βροχή, μοναξιά τους χειμώνες
αγάπες χαμένες, ποτέ ένα “συγγνώμη”
άδικα δάκρυα που τρέχουν ακόμη
κι όλα τα λόγια πνιγμένα στον πόνο
να με κρατάνε συνέχεια μόνο
Τα χρόνια όλα εκείνα σαν μια αλητεία
τελευταίο θρανίο και μια ανούσια θητεία
δουλειά μέσα στη νύχτα, παιχνίδι χαμένο
μα μέσα μου ψάχνω κι όλο επιμένω
Στα χαμένα μονοπάτια το μυαλό μου γυρίζει
και ξανά η αναζήτηση μέσα μου αρχίζει
Στα χαμένα μονοπάτια το μυαλό μου γυρίζει
και ξανά η αναζήτηση μέσα μου αρχίζει
