Λάθη πολλά, εφιαλτικά
το παραδέχομαι πως έκανα πολλά
σε μια στιγμή, εγώ κι εσύ
δυο ξένοι γίναμε, αγάπη μου, γιατί;
Κι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη
στην Αθήνα δεν είχα τύχη
θα ερωτευτώ ξανά
μία Θεσσαλονικιά
Κι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη
στην Αθήνα δεν είχα τύχη
θα ερωτευτώ ξανά
μία Θεσσαλονικιά
Λόγια γλυκά, μα υποκριτικά
εσύ μου έλεγες και μ’ είχες αγκαλιά
πες μου τι θες και λες ψευτιές
αγάπες έταζες, μα ήταν μαχαιριές
Κι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη
στην Αθήνα δεν είχα τύχη
θα ερωτευτώ ξανά
μία Θεσσαλονικιά
Κι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη
στην Αθήνα δεν είχα τύχη
θα ερωτευτώ ξανά
μία Θεσσαλονικιά
