Κάθε μου αντίο μια καινούργια ενοχή
Έμαθα η φωνή μου να μην είναι ορατή
Μοιράζομαι, δεν είμαι συνεχής
Κουράζομαι, σ’ αυτό είμαι συνεπής
Κάθε μου συγγνώμη μια καινούρια οφειλή
Τι κι αν όλοι οι δρόμοι ήταν πάντα ανοιχτοί
Ξεχάστηκα για χρόνια στην αρχή
και στάθηκα με πλάτη στη φυγή
Αυτό που σου χαρίζω
αυτό θα σου αρνηθώ
Θ’ αλλάξω, θα μ’ αφήσεις
μα θα `μαι πάλι εγώ
το άκαμπτο
ανέκφραστο εγώ
Κρύβω στην καρδιά μου κάθε νέο μου κενό
Δάκρυ για σημαία στους βυθούς που κατακτώ
Χαμήλωσε στο ύψος μου να `ρθεις
Χαμήλωσε αν θες να μετρηθείς
Αυτό που σου χαρίζω
αυτό θα σου αρνηθώ
Θ’ αλλάξω, θα μ’ αφήσεις
μα θα `μαι πάλι εγώ
Αλύγιστο,
ανέκφραστο εγώ.
