Τρέχει ο χρόνος
σαν ποτάμι που πάντα κυλά,
τρέχει μαζί μου κι ο δρόμος
σε χωράφια με στάχια χρυσά.
Δεν υπόσχομαι πως θα γυρίσω
μα ούτε θέλω να αφήσω μια πόρτα ανοιχτή.
Πίσω μη με περιμένεις άλλο πια
κι άντε γεια.
Σε θυμάμαι,
δεν είναι πάντα γλυκιά η μοναξιά,
μα λυπάμαι
που δε στεριώνω ποτέ πουθενά.
