Από το βάθος της ψυχής η απογοήτευση
Φτάνει στο πρόσωπο να ναι ζωγραφισμένη
Και ενώ φοβάμαι μην τυχόν και νιώσεις τίποτα
Μου λες πως βιάζεσαι, κάποιος σε περιμένει.
Και για αντίο με φιλάς απλά στο μάγουλο
Και δυο φορές ξάφνου μεγάλωσε η θλίψη
και προς τα πόδια σου ξεχύνονται τα αισθήματα
που ορκιζόμουνα καλά πως τα είχα κρύψει
Άντε μην αργείς γιατί δε θέλω και πολύ
μπρος σου να κλάψω
Και αγωνίστηκα σαν άντρας να σε χάσω
γι’ αυτό δε θέλω όταν κλαίω να με δεις
Άντε μην αργείς γιατί η καρδιά μου δεν αντέχει άλλο πόνο
γιατί έχει μάθει πια να ζει για σένα μόνο
γι’ αυτό δε θέλω όταν θα κλαίω να με δεις
Τα πράγματά σου από ώρα τα ετοίμασες
και το δωμάτιο σκοτεινό μοιάζει και άδειο
και προς το μέρος μου προχώρησες δυο βήματα
Ενώ τραγούδια χωρισμού παίζει το ράδιο
Μες τη σιωπή βαθιά στα μάτια κοιταζόμαστε
Και τι να πω και τι να πεις που ήρθε η ώρα
και τη ζωή μου εκεί που έλεγα
πως άλλαξες
με τη σειρά σου και εσύ μ’ αφήνεις τώρα.
Άντε μην αργείς γιατί δε θέλω και πολύ
μπρος σου να κλάψω
Και αγωνίστηκα σαν άντρας να σε χάσω
γι’ αυτό δε θέλω όταν κλαίω να με δεις
Άντε μην αργείς γιατί η καρδιά μου δεν αντέχει άλλο πόνο
γιατί έχει μάθει πια να ζει για σένα μόνο
γι’ αυτό δε θέλω όταν θα κλαίω να με δεις
