Πάλι ύπνος δε με πιάνει
και στους δρόμους έχω βγει
νιώθω πως θα με τρελάνει
της σιωπής σου η κραυγή
Μοιάζει έρημη η πόλη
όπως μέσα μου η ψυχή
που χαθήκαν τώρα όλοι
και αρχίζει κι η βροχή
Βρέχει έξω βρέχει πάλι
ψάχνω κάπου να κρυφτώ
νιώθω ξαφνικά μια ζάλη
κι ένα δάκρυ μου καυτό
Αόρατα σύνορα μπροστά μου
μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου
μας χωρίζουνε και δεν βρισκόμαστε
Αόρατα σύνορα μα όμως
ένας της αγάπης είναι ο δρόμος
και στα λάθη μας παγιδευόμαστε
Οπου πάω νιώθω να ’σαι
κάπου δίπλα μου εσύ
λες και κάτι να φοβάσαι
σαν μια έκπληξη μισή
Το αμάξι μου γκαζώνω
και το άδειο μου μυαλό
βγαίνω έξω απ’ το χρόνο
κι όπως νιώθω σου μιλώ
Βρέχει έξω βρέχει πάλι
ψάχνω κάπου να κρυφτώ
νιώθω ξαφνικά μια ζάλη
κι ένα δάκρυ μου καυτό
Αόρατα σύνορα μπροστά μου
μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου
μας χωρίζουνε και δεν βρισκόμαστε
Αόρατα σύνορα μα όμως
ένας της αγάπης είναι ο δρόμος
και στα λάθη μας παγιδευόμαστε
