Σκόρπισαν τα σ’ αγαπώ στους πέντε ανέμους
πάλεψαν μες σ’ άγριους πολέμους
μα στην τρέλα ποιος στ’ αλήθεια βγαίνει νικητής;
δυο σαν γίνει ο ένας, πια, κανείς
Μάτια μου, κανείς κι ούτε μπορείς κι ούτε μπορώ
λύγισες και λύγισα στον άστατο καιρό
τώρα, όμως, το βλέπω και το βλέπεις καθαρά,
τα κορμιά μας βγάζουνε φτερά
Δώσ’ μου μια αφορμή να σε κερδίσω απ’ την αρχή
πάνω σου αφήνω μια αόρατη ευχή
σε μια αγκάλη τ’ όνειρο ακόμα επιζεί,
να μας βρει ο έρωτας μαζί
Σκόρπια κι η καρδιά μας κι ας σωπαίνει
κλαίει στα σκοτάδια και μαραίνει
μ’ από μοναξιά και ζάλη γίνεται θυμός
κι αθεράπευτος εγωισμός
Ρίζωσε κι αυτός και τι να πεις και τι να πω;
λύγισες και λύγισα στον άστατο καιρό
τώρα, όμως, το βλέπω και το βλέπεις καθαρά,
τα κορμιά μας βγάζουνε φτερά
Δώσ’ μου μια αφορμή να σε κερδίσω απ’ την αρχή
πάνω σου αφήνω μια αόρατη ευχή
σε μια αγκάλη τ’ όνειρο ακόμα επιζεί,
να μας βρει ο έρωτας μαζί
