Απ’ την αγάπη βαθύ σημάδι,
μες στη ζωή μου απέμεινε,
και μες στη στράτα μου στιγμή δεν ξέχασα,
για να κοιτώ και να ζητώ αυτά που έχασα.
Ένα παράθυρο που έμεινε κλειστό,
είν’ η καρδιά μου που ποτέ της δε θ’ ανοίξει,
ένα παράπονο που έμεινε μισό,
και μια χαρά που πάντα αργούσε να γυρίσει.
Απ’ την αγάπη βαθύ σημάδι.
Απ’την αγάπη γυρίζω μόνος,
αυτός ο δρόμος ήταν μικρός,
να πω κουράστηκα, να πω πως γέρασα,
αν ξαναζούσα, θα ζητούσα αυτά που πέρασα.
Ένα παράθυρο που έμεινε κλειστό,
είν’ η καρδιά μου που ποτέ της δε θ’ ανοίξει,
ένα παράπονο που έμεινε μισό,
και μια χαρά που πάντα αργούσε να γυρίσει.
Απ’την αγάπη γυρίζω μόνος.
