Έσβησα όλες τις λέξεις, να χαθούν οι συλλαβές,
που μιλούσανε για αγάπη στα βιβλία που λάτρευες.
Έκοψα απ’ τις ταινίες τις καλύτερες σκηνές,
όσες δάκρυα σου φέρναν, τα φιλιά, τις αγκαλιές.
Και στα ‘στειλα να δεις πως είναι η ζωή μου,
πως περνάει ο καιρός αν δεν είσαι μαζί μου.
Νύχτες αδειανές, ασπρόμαυρες οι μέρες,
φύγαν οι γιορτές και μείναν οι Δευτέρες.
Κάθε πρωινό μια βουτιά στη θλίψη,
άπειρα κενά και ποιος να τα καλύψει…
Μα δεν έχει πια νόημα κανένα,
αφού σ’ έχασα, έχασα και εμένα…
Έσπασε ο χρόνος γυαλί, σταμάτησε η γη, στο κέντρο βροχή.
Έμεινε ο ήλιος σβηστός, βαρύς ο ουρανός και εγώ σιωπηλός.
Και στα ‘στειλα να δεις πως είναι η ζωή μου,
πως περνάει ο καιρός αν δεν είσαι μαζί μου.
Νύχτες αδειανές, ασπρόμαυρες οι μέρες,
φύγαν οι γιορτές και μείναν οι Δευτέρες.
Κάθε πρωινό μια βουτιά στη θλίψη,
άπειρα κενά και ποιος να τα καλύψει…
Μα δεν έχει πια νόημα κανένα,
αφού σ’ έχασα, έχασα και εμένα…
