Λόγια, δεν έμαθα, μεγάλα
κι εσύ δεν τρέμεις σαν μ’ ακούς,
μα σου μιλώ σαν την ψιχάλα
που δένει γη και ουρανούς,
μα σου μιλώ σαν την ψιχάλα
που δένει γη και ουρανούς,
λόγια, δεν έμαθα, μεγάλα
κι εσύ δεν τρέμεις σαν μ’ ακούς.
Δεν πήγα δίπλα σε σοφούς
κι ούτ’ έμαθα καινούργιους τρόπους,
για την αγάπη σαν μιλώ,
πονώ σαν όλους τους ανθρώπους.
Που δεν μπορώ, συγχώρεσέ με,
με λόγια να σε συγκινώ,
απλά, κι εσύ, αγάπησέ με,
σαν έναν άνθρωπο απλό,
απλά, κι εσύ, αγάπησέ με,
σαν έναν άνθρωπο απλό,
που δεν μπορώ, συγχώρεσέ με,
με λόγια να σε συγκινώ.
Δεν πήγα δίπλα σε σοφούς
κι ούτ’ έμαθα καινούργιους τρόπους,
για την αγάπη σαν μιλώ,
πονώ σαν όλους τους ανθρώπους.
