Η πείνα της βροχής τρώει την ερημιά του δρόμου
το κορίτσι στη στάση φοβισμένο ανησυχεί
“Μη νοιάζεσαι, μικρή μου”, της λέει ο τύπος με το όπλο
“υπάρχει χώρος και για σένα: από `δω, από `δω, από ‘δω”.
Έχω μια αγάπη που φέρνει βροχή
ήσυχη βροχή μου, ζωή μου, να έρθεις κι εσύ.
Κι έχω κι ένα δάκρυ που τρέχει μαζί
ήσυχη βροχή μου, ζωή μου, να τρέξεις κι εσύ.
Φύλλα και μορφές ο αέρας στα στενά στροβιλίζει
αύριο τα λουλούδια θα γίνουν ξίφη
και με τρομάζουν εκείνα που ανέμελα μαδούσα.
Από ‘δω, από `δω, από `δω.
